W naszej szkole było i jest wielu młodych poetów, którzy odważyli się wyjąć swoje wiersze
z szuflady i pokazać je szerszemu gronu odbiorców. Zaowocowało to licznymi nagrodami zdobytymi w różnorodnych konkursach poetyckich. Lista uczniów, którzy w tej dziedzinie twórczości zapisali się w historii szkoły, jest długa. Należy wymienić  tych  najbardziej uhonorowanych: Dianę Błażewicz, Kamilę Cieśluk, Edytę Dołęgowską, Patryka Gawrychowskiego, Monikę Godlewską, Ewę Grześ, Karolinę Jakubowską, Adama Kiermuta, Patrycję Lockman, Natalię Murawską, Rafała Otłoga, Agnieszkę Ruczaj, Emilię Rydzewską, Edytę Ułanowicz.  W 2013r. nasza szkoła (jako jedna z trzech w Polsce) otrzymała z rąk o. Oszajcy zaszczytny tytuł „Szkoła przyjazna poezji” za promowanie zaangażowania uczniów w rozwijanie talentów poetyckich podczas  Ogólnopolskiego Przeglądu Twórczości Poetyckiej im. Jacka Kaczmarskiego „Rytmy nieskończoności”.

Na koniec zacytujmy słowa o. Oszajcy, który na spotkaniu z młodzieżą powiedział: „Drodzy piszący, uważnie słuchajcie co inni mówią o waszych wierszach, ale róbcie swoje”.

Wiersz  autorstwa Agnieszki Ruczaj

Różaniec

Życie jest jak różaniec:

można odmawiać je

jakby z przymusu,

narzekając, że zbyt

nudne i monotonne

albo z namaszczeniem

przeżywać każdy moment,

z radością przesuwając

następne paciorki,

pieczętując kolejne chwile

ufnym AMEN

Wiersz Natalii Murawskiej

Mojry, siostry moje.

Złotą nitką życzeń

utkam swoje życie.

Klepsydrze wyrwę ostatnie ziarenko.

Przesunę wskazówki,

wahadła zatrzymam

i będę prząść i prząść żyłką cienką.

Utkaną tkaninę wywieszę przez okno

by w blasku słońca zalśniła magicznie.

Zatrzymam mechanizm, żeby słychać było,

jak „carpe diem” szeleści mistycznie.

Wiersz Moniki Godlewskiej

Taniec z Hypnosem

I. Dziś w nocy, jak zwykle, bez słowa

W białej, pajęczej sukience

Tańczyłam w makowych ogrodach

Kwiat maku trzymając w ręce

II. Złap mnie za rękę, rusz za mną

Choć ja Ci powodu nie podam

Przejdziemy się cisów polaną

By znaleźć się w moich ogrodach

III. Padnijmy łagodnie wśród maków

Własnym urokiem kuszeni

I tam, podobni do ptaków

Oddajmy się swoim marzeniom

IV. Jak dwie kojarzone w locie

Jaskółki bez wspomnienia

Niegdyś oddamy tęsknocie

Tę wspólną chwilę wytchnienia

V. Ja lubię, kiedy mój miły

Drżąc w rześkiej, zarannej rosie

Dla mnie tak urodziwy

Swe ręce zanurza we wrzosie

VI. By dla mnie, swojej Jedynej

Te sine kwiaty darować

A ja dla niego uwiję

Wianek, by go oczarować

VII. I odejdź! Widzisz – już dnieje

Ja wraz z maków naręczem

Przeczekam dzień cały na Ciebie

W ogrodzie, bawiąc się tęczą

VIII. Światło rozbłysło w gałęziach

Dotknęłam jego ramienia

Zamknęło mój ogród w czeluściach

Nie wracaj! Bo mnie już tu nie ma…