Czym jest piękno? Według mnie to pojęcie przedstawia wartość każdego człowieka, przedmiotu, zjawiska czy uczucia. To piękno jest w każdej istniejącej rzeczy, a przywilejem ludzi jest odnajdywanie go. Tą cudowną umiejętność posiadają głównie artyści. Pisarze, malarze, ale również ludzie znajdujący pasje w swoim życiu. To jak z powołaniem do jakiegoś zawodu. Są ludzie, którzy kochają swoją prace i chcą wykonywać ją tak długo jak będą wstanie. Jeśli ktoś spełnia się w swojej pracy jest świetny w robieniu tego. Najlepszy nauczyciel to taki, który rzeczywiście lubi uczniów i przekazywanie im wiedzy. Tak jest w każdym zawodzie, nie ważne czy dotyczy to mechaniki samochodowej czy nauczyciela.

Piękno tylko czeka, aż znajdziemy  w sobie siłę na odkrycie go.  Trudnej jest, według mnie, jest znaleźć je w sobie i drugim człowieku. Moim zdaniem to właśnie miłość. Odnajdujemy w drugiej osobie, dotychczas kompletnie obcej nam i pozwalamy jej poznać siebie, a także dajemy jej poczucie bezpieczeństwa, aby mogła swobodnie otworzyć się między nami. To miłość i piękno zawarte w niej. Wtedy każde słowo, każdy ruch czy nawet cisza jest inspirująca i potrafi poruszać góry. Jeśli jest się wyjątkowo delikatną osobą i spotyka się człowieka, którą jest idealny dla nas, nawet złe słowa i uczynki nie zmienią naszego postrzegania jej. Nie możesz znienawidzić czy nawet zostawić jej w przeszłości, za to ona słowem czy wręcz odwrotnie- ciszą, potrafi zabić piękno w tobie. Artysta to człowiek całkowicie zależny od źródła swojego piękna.

O miłości cielesnej i duchowej opowiada Platon w „Uczcie”. Jest tam przedstawiona rozmowa Sokratesa i jego nauczycielki Diotymy. Opowiada mu ona o rozkwicie miłości z fizycznej (do ciała) do duchowej (do  czynów i charakteru). Diotyma przedstawia pojęcie piękna istniejące już w starożytności, kiedy to Grecy ukształtowali to pojęcie istniejące do dzisiejszych czasów i tak samo aktualne. Piękno jest jednym z największych zagadnień filozofii, która swoje początki miała właśnie u boku Platona i Sokratesa.