Zdecydowana większość osób, którym zadamy pytanie “czy jesteś tolerancyjny?” bez wahania odpowie twierdząco, jednak każdy z nas wie, że z tym bywa różnie. Łatwo jest powiedzieć, że jest się tolerancyjnym kiedy w naszym otoczeniu nie stykamy się z wszelkiego rodzaju “odmiennością”. Schody zaczynają się dopiero wtedy, gdy spotykamy się z nią twarzą w twarz.
Mówimy, że jesteśmy tolerancyjni, ale czy gdyby twoim sąsiadem stał się czarnoskóry nie miałbyś nic przeciwko? Albo gdyby twoja siostra chciała wyjść za mąż za muzułmanina, nie przeszkadzałoby ci to? Czy widząc osobę ubraną na czarno, z mocnym makijażu, obwieszoną łańcuchami i noszącą glany pierwszym słowem jakie przyjdzie ci do głowy nie będzie “satanista”? Czy chłopak, który dba o swój wygląd od razu musi być gejem? A może z osobą, która się dobrze uczy, tzw. kujonem, nie można się pośmiać i dobrze bawić?
Oto najbardziej typowe przykłady nietolerancji, z którymi często się spotykamy. Ludzie dyskryminują innych ze względu na ich wygląd, ubiór, kolor skóry, religię, której są wyznawcami, odmienny sposób bycia, płeć, orientację seksualną czy nawet muzykę jakiej słuchają. Czy na prawdę jesteśmy tak płytcy, by oceniać spotkane przez nas osoby przez pryzmat stereotypów i uprzedzeń?
Odmienność nie jest rzeczą złą. Część osób w taki sposób wyraża siebie, przez co darzę ich dużym szacunkiem, ponieważ na prawdę trzeba być odważnym, by nie bać się być sobą w dzisiejszym świecie. Nieprzychylne spojrzenia, krytyka nadchodząca zewsząd, wyzwiska stereotypy – to tylko niektóre z pułapek, które czyhają na indywidualistów. U niektórych pojawia się nawet niewyjaśniona agresja w czasie zderzenia z niecodziennymi postawami innych.
Dlaczego? – Pytam siebie po raz kolejny i ciągle nie znajduję odpowiedzi. Dlaczego tyle w nas nienawiści? Dlaczego przeszkadza nam kompletnie nieistotna cecha człowieka? Czy to, że ktoś jest “inny” oznacza, że jest gorszym człowiekiem?
NIE!
Tak na prawdę każdy z nas jest inny, każdy z nas jest wyjątkowy i to jest właśnie piękne. Tak jak nie ma dwóch jednakowych płatków śniegu, tak nie ma dwóch jednakowych ludzi. Owszem, są ludzie do siebie podobni, ale nie ma osób identycznych, nawet bliźnięta jednojajowe takowe nie są. Świat pełen jest podobieństw i różnic, jednak to właśnie różnice czynią nas kimś niezwykłym.
A czy jestem osobą tolerancyjną? Dużo czasu mi zajęła odpowiedź na to pytanie. Stawiałam je sobie bardzo często i wielokrotnie długo się nad tym zastanawiałam, by w końcu dojść do wniosku, że nie, nie jestem. Dlaczego? Ponieważ nie toleruję nietolerancji.
