Kwiecień to szczególny miesiąc dla Polaków – to czas Pamięci Narodowej o bohaterach którzy zwyciężali i ginęli w obronie wolności i niepodległości ojczyzny.

Doskonałą okazją do uczenia właściwych postaw patriotycznych młodzieży stał się udział w XXV edycji Konkursu Recytatorskiego Poezji Jenieckiej pt. ”Nie traćmy pamięci”. Organizatorem wydarzenia było Centralne Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu.

W dniu 7 kwietnia 2017 r. Zespół Szkół im. Jana Pawła II na etapie wojewódzkim reprezentowały Katarzyna Szkolnicka i Natalia Buale, które wypadły najlepiej w eliminacjach szkolnych. Uczennice recytowały min. utwory Witolda Hreczaniuka „Po latach” oraz Bartosza Sadlińskiego ” Stary cmentarz jeniecki”, dodatkowo Natalia wykonała a capella utwór ” Legiony”.

Do konkursu zostało zgłoszonych 63 uczniów z województwa opolskiego. Recytatorów oceniało Jury, w którego gronie znaleźli się związani ze Śląskiem Opolskim literaci, aktorzy i filolodzy: Edmund Borzemski, Irmina Gierczak-Czuczwara, Barbara Grzegorczyk, Andrzej Jakubczyk, Waldemar Kotas, Elżbieta Lisak-Duda, Teresa Nietyksza, Iwona Ratajczak oraz Beata Wnęk-Malec.

W podsumowaniu Jury podkreśliło wysoki poziom tegorocznej edycji konkursu.

Głównym celem organizatorów była popularyzacja tematyki jenieckiej oraz kultywowanie sztuki żywego słowa poprzez rozwijanie zainteresowań, wrażliwości estetycznej oraz indywidualnych zdolności w zakresie interpretacji tekstów poetyckich, a w efekcie kształtowanie wrażliwości na cierpienia ofiar nazizmu i stalinizmu, szacunku dla ludzi broniących swojej godności oraz odpowiedzialności za teraźniejszość i przyszłość. Nie traćmy więc pamięci…

Jeden z utworów recytowanych przez Uczennice:

Bartosz Sadliński

Stary cmentarz jeniecki

Obiektyw się zepsuł, wciąż szuka ostrości,

ciągle się dostraja, miga, lecz na darmo.

Mijają go krzyże, jak niewielkie maszty

na łódeczkach mogił, płynących równiutko

poza linię zniczy. Obiektyw się spóźnia, l

as okrył mogiły, lecz one są gęstsze,

opowiedzą więcej, niż kamienny pomnik,

co tkwi między nimi. Tam modlą się ludzie

gotową formułą, a wiatr odpowiada

swoimi słowami.