Moim zdaniem dobrym przykładem Polaka patrioty jest Jan Paweł II. Był on osobą, dla której Polska wiele znaczyła. Myślę, że swoim zachowaniem i podejściem do ojczyzny zasłużył sobie na to miano.
Karol Wojtyła jest dla wielu wzorem chrześcijanina, bowiem jego życie opierało się na wartościach religijnych. Podczas swojej ponad 26-letniej posługi papieskiej w dużej mierze przyczynił się do szerzenia katolicyzmu. Spotykał się z setkami tysięcy wiernych, przedstawicielami chrześcijańskich kościołów, ale też z ludźmi chorymi, niepełnosprawnymi czy niewierzącymi. Łącznie odbył 104 podróże zagraniczne. Mimo, że podczas swojej posługi papieskiej nie przebywał na stałe w Polsce, to często wspominał swoją ojczyznę i o niej mówił. W różnych miejscach i przy różnych okazjach. Jednoznacznie deklarował swoją miłość i podkreślał, jaką wartość ma dla niego kraj, z którego pochodzi.
Karol Wojtyła jako dziecko stracił swoją matkę. Myślę, że poniekąd zastępowała mu ją Maryja, do której z pewnością się modlił. Mówił także : ,,Polska, ojczyzna, matka nasza”. Przyznanie się do więzi matka-dziecko ma wielkie znaczenie, bo to jedna z tych najsilniejszych i długotrwałych relacji. Te słowa mają ogromną wagę zwłaszcza, jeśli zwrócimy uwagę, że Karol Wojtyła nie mógł się długo cieszyć chwilami spędzonymi ze swoją matką.
Jan Paweł II przez całe życie służył Polsce, dając świadectwo patriotyzmu swoim życiem. Bardzo dobrze znał Polską literaturę, a w swoich wystąpieniach wielokrotnie nawiązywał do rodzimych tekstów literackich, czy poezji.
Wędrując po Polsce odwiedzał nie tylko miejsca związane z kultem religijnym, ale też te o historycznym znaczeniu, przy których przypominał wiernym o wielkich dziejowych wydarzeniach. Karol Wojtyła znał też życiorysy ważnych Polaków i przy różnych okazjach je przywoływał. Interesował się bieżącymi sprawami swojej ojczyzny np. martwiło go postępująca degradacja wartości moralnych czy aktualne problemy społeczne. Chciał zmian w swoim kraju. Dbał szczególnie o młodzież, uważając ją za dobro narodu.
Podczas swojej homilii, wygłoszonej w Warszawie, w trakcie pierwszej – po wyborze na Stolicę Piotrową – wizyty w Polsce, zakończył swoją wypowiedź słowami ,,Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi, Tej Ziemi!”. W ten sposób wzmacniał rodaków, będących w trakcie wyzwolenia kraju spod wpływu komunizmu.
Jan Paweł II troszczył się o Polskę i modlił za nią. Była ona dla niego bardzo ważną wartością i odwiedzał ją, kiedy tylko mógł.
Karol Wojtyła był przeciwnikiem wojny oraz przemocy, ale uważał, że każdy człowiek ma obowiązek bronić zagrożonej ojczyzny, nawet jeśli ceną byłoby życie. Poświęcenie takie jest najwyższą formą patriotyzmu.
Współpracownicy papieża mówili, że choć Ojciec Święty kochał Rzym i Watykan, to zawsze mówił o nich jako o drugiej ojczyźnie, a myślami wracał do Polski.
Moim zdaniem bycie patriotą nie powinno ograniczać się tylko posiadania i kultywowania określonych, przyjętych jako własne spostrzeżeń/zachowań. Patriota to osoba, która szerzy dane wartości i przekazuje je innym, tak jak Karol Wojtyła, który dobrze wykorzystał swoją pozycję. Jako osoba publiczna pokazywał swoją miłość do Polski. Widocznym znakiem tego przywiązania i ogromnego szacunku był powtarzany za każdym razem, kiedy wysiadał z samolotu gest ucałowania polskiej ziemi, połączony z przypomnieniem, że to właśnie stąd Bóg wezwał go do Rzymu. W ten sposób oddawał jej hołd.
Myślę, że Jan Paweł II to dobry przykład patrioty, który był zdolny do poświęceń za ojczyznę. Darzył wielką miłością kraj i kochał to, co w nim się znajdowało i to, co się z nim kojarzyło. Dowodem tej miłości oraz niesłabnącej troski o losy Polski było nie tylko zainteresowanie tym, co się w niej dzieje, ale także szczególny stosunek do obywateli własnego kraju. Kochał Polaków, wspierał, otaczał modlitwą, ale także doskonale znał ich wady i potrafił je krytykować, wskazując jednocześnie drogę poprawy sytuacji. Papież był aktywny i konsekwentny. Miał odwagę do wyrażania swoich poglądów. Cechowała go odpowiedzialność za słowo i czyny.
Jestem przekonana,  że powinniśmy cenić Świętego Jana Pawła II nie tylko za Jego wkład w rozwój Kościoła, ale także za stosunek do naszej ojczyzny, Polski.