Ta historia bardzo mnie wzruszyła, dlatego pragnęłam ją tu opisać. Opowiada o dwójce zakochanych, którzy chorowali na mukowiscydozę.

Katie i Dalton poznali się mając  osiemnaście lat. Oboje byli chorzy na to samo.

Dziewczyna została uprzedzona przez lekarzy, iż lepiej będzie jak zacznie unikać kontaktów z tym chłopakiem, ponieważ miał on infekcję, która była dla niej niebezpieczna.

Katie jednak zignorowała ich rady i niezwłocznie zaczęła integrować się ze swoim rówieśnikiem.

Pobrali się dwa lata później. Spędzili ze sobą kilka lat wypełnionych szczerą miłością i wzajemnym wsparciem.

Niestety, Dalton zmarł 17 września. Katie nie mogła być u jego boku, ponieważ sama przebywała w hospicjum. Małżeństwo widziało się po raz ostatni w lipcu podczas ich 5 rocznicy ślubu.

Najbardziej wzruszającą częścią tej historii było dla mnie wyznanie Katie na dzień przed śmiercią ukochanego: “Wolę być przez 5 lat zakochana i prawdziwie szczęśliwa niż żyć 20 lat nie mając nikogo”. Nigdy nie żałowała swojej decyzji.

Katie zmarła 22 września. Zaledwie 5 dni po swoim mężu.

Po śmierci ukochanej córki matka zamieściła w sieci poruszającą wiadomość. “Wcześnie rano powiedziała, że chce  być w domu, w swoim łóżku,  otoczona przez najbliższych: mamę, tatę, brata i jej psy. Chciała umrzeć w spokoju, z dala od szpitala i rurek. Wiem, że Dalton czekał na nią z otwartymi ramionami”.

Dodała również, że “naprawdę wierzy, iż Dalton przygotował miejsce dla swojej żony”.

Przed śmiercią Katie stwierdziła, że gdyby wydano książkę o ich miłości stałaby się bestsellerem. Miała już nawet gotowe zakończenie: I żyli długo i szczęśliwie w swoich ramionach na wieczność”.

Nie wiem jak ty, ale ja również mam nadzieję, że powstanie taka książka. Ponieważ z pewnością bym ją kupiła, by uwiecznić ją jako jeden z dowodów na to, że prawdziwa miłość faktycznie istnieje.