Dramat “Cudowny chłopak” w reżyserii  Stephena Chbosky’ego, amerykańskiego powieściopisarza, scenarzysty oraz reżysera filmowego, to ekranizacja powieści R. J. Palacio pod tym samym tytułem. Adaptacja filmowa porusza koncepcję poszukiwania akceptacji, zrozumienia, wartości etycznych oraz moralnych kształtujących życie małego dziecka. Eksponuje także potężną siłę przyjaźni. Scenariusz filmu stworzony został przez m.in. Steve Conrada, który poprzez przedstawienie prześladowania dziecka przez rówieśników, uwydatnił kwestię odmienności oraz miłości rodziców do swojego dziecka.

     Film pt.”Cudowny chłopak” przedstawia historię Auggiego Pullmana(Jacob Tremblay), który cierpi na dyzostozę żuchwowo-twarzową, także zwaną zespołem Treachera Collinsa. Od urodzenia  chłopiec  ma zdeformowaną twarz. Po latach nauki w domu, rodzice Isabel( Julia Roberts) oraz Nate(Owen Wilson) decydują się na rozpoczęcie nauki chłopca w normalnej szkole. Tam dziecko spotyka się z wieloma trudnościami. Wkrótce poznaje jednak prawdziwych przyjaciół, którzy zauważają,iż piękno to coś więcej niż wygląd.

     Adaptacja porusza ciekawą fabułę,trzymającą  do samego końca. Zawiera też trafnie sprecyzowane wątki. Ciekawym zabiegiem jest przedstawienie kasku Auggiego jako symbolu ucieczki oraz ostoi przed otaczającym bohatera światem.Uwagę widza przykuwa  sposobność poznania historii chłopca także  z perspektywy jego starszej siostry Vii(Izabela Vidovic). Wyraźnym atutem produkcji jest również obsada składająca się z celnie dobranych aktorów. Na szczególną uwagę zasługuje Julia Roberts, Owen Wilson oraz Jacob Tremblay wcielający się w rolę Isabel, Nate’a oraz Auggiego. Aktorzy ci doskonale bowiem dzięki grze aktorskiej ukazali emocje oraz istotę rodziny wspierającej się w obliczu choroby.

     Możliwość samodzielnego poznania historii Auggiego pozwala widzowi ujrzeć autentyzm prezentowanych rozterek, z którymi zmaga się odrzucony przez społeczeństwo chłopiec. Oglądając ten film poruszający poważne problemy takie jak choćby brak akceptacji, odrzucenie, samotność, miłość oraz odnalezienie prawdziwej przyjaźni, widz  może utożsamić się z wewnętrznymi rozterkami rodziny.

     Sądzę,że ta niezwykła adaptacja, wywołująca zarówno łzy jak i śmiech jest najlepszym przykładem na potwierdzenie sentencji,iż:”Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. Dobrze widzi się tylko sercem”.