Może dla niektórych z nas może wydawać się to dziwne lub abstrakcyjne, jak to w ogóle jest możliwe, że rap podbija coraz większą rzeszę fanów. Przecież to najczęściej zwykli kryminaliści, którzy opowiadają historię życia. Jednak w tej opowieści jest coś niezwykłego. Niektórzy nie pojmą sensu tych słów. jednak to właśnie raperzy świetnie przedstawiają rzeczywistość oraz podpowiadają, pomagają uwierzyć w siebie i we własne możliwości. Ta muzyka, jak i potop słów mają na celu uzdrowić duszę człowieka.

Właśnie… uzdrowić. To najczęściej stereotypy mają wpływ na postrzeganie otaczającego świata i życia codziennego. Ten negatywny sposób myślenia nie pozwala na zmianę człowieka. Przecież dlaczego mam słuchać człowieka, który wyszedł z więzienia albo przeklina? Czy to nie jest człowiek zdemoralizowany? Dlaczego pozwala sobie on na to, aby słuchała go młodzież i dzieci? Takie pytania mogą zadawać sobie osoby starsze (jednak niekoniecznie tylko one), dla których to nowy typ muzyki, który niekoniecznie przypadł im do gustu.

Jednak należy zauważyć, że świat się niezmiennie zmienia. Nowe kultury, grupy społeczne przenikają do Europy, gdyż pragną zaistnieć w tym społeczeństwie oraz dać ”cząstkę siebie”. Właśnie w ten sposób dotarł rap do Europy –  wraz z założeniem pierwszej zarejestrowanej grupy rapowej w 1978 roku (Grandmaster Flash & The Furious Five, którzy wydali album ”The Message”). Drugim artystą tamtejszych czasów jest Afrika Bambaataa, który zrobił naprawdę wiele, aby świat usłyszał o nowym gatunku muzycznym. Chociaż nie miał łatwo, gdyż pochodził z biednej rodziny – to naprawdę wydał wiele wspaniałych utworów, które są rozpoznawalne na całym świecie. W jego tekstach można zauważyć liczne nawiązania do biednych dzielnic miasta, w którym się wychował. Jego autentyczność oraz prostota wyróżnia rap na tle innych gatunków, dzięki czemu ludzie pokochali na całym świecie ten gatunek muzyczny.

Tak…, to właśnie autentyczność opowiadanych historii przez raperów zbliżyła ludzkość na całym świecie. Wykonawcy rapowi, jak nikt inny pragną wytłumaczyć historie, które im się wydarzyły oraz ”zrzucić z siebie piętno tych czasów”. Dlatego najczęstszymi tematami tekstów są bieda, wyroki, zrujnowane życie i miłość. Artyści chcą być prawdziwi, zwyczajni oraz blisko osób z życia codziennego. Robią to za pomocą metafor, aluzji do znanych nam terminów.  Jednak co może nam się nie podobać w raperach? Może to, że noszą złote łańcuchy, które kojarzą się nam z gangiem oraz tandeciarstwem. Dla wykonawców tego gatunku muzycznego charakterystyczny jest również luźny, uliczny styl (bluzy, szerokie spodnie, trampki). Ale, czy wygląd jest tak naprawdę, aż taki ważny? Czy zwracamy uwagę na ten aspekt, podczas wybierania czy słuchania muzyki? Czy nie możemy pozwolić sobie na swobodę oraz zrozumienie, że każdy ma prawo do wyboru własnego stylu, a każdy gatunek muzyczny charakteryzuje się innym wyglądem? Odpowiedź na te pytania pragnę zostawić wam. Przecież nie można nikogo zmusić, czy dostatecznie przekonać, że jest to naprawdę oryginalne, świetne. Jednak tak było na początku rapu, gdyż to właśnie muzyka pozwalała na przekazywanie informacji, czy wiedzy dzieciom z biedniejszych dzielnic miasta. W pewnym sensie to właśnie przez dziatki powstał rap, który doskonale odnalazł się w tej formie oraz nieustannie się rozwijał i nadal to robi.

Jednak ówczesna wersja rapów ma niewiele związanego z pierwowzorem tego gatunku. Z biegiem czasu utwory te stały się bardziej wulgarne oraz szokowały. Chyba najbardziej znaną grupą muzyczną, która potrafiła wywołać skandal jest The 2 Live Crew.  W swoich teledyskach widoczne były panienki, które pokazywały swoje piękne ciało, a zbereźny tekst tylko potęgował krytykę rapu. Jednak zespół podbił serca kilku milionów publiczności, gdyż nakłady albumów rozchwytywane były natychmiast. Jednakże trzeba zwrócić uwagę na liczne procesy sądowe grupy i związane z tym kary grzywne, które przesądziły o losach artystów.

Rap mimo tego dotarł również do Polski, gdzie zawojował rynek muzyczny. Polacy chcieli i nadal chcą słuchać tego gatunku, dlatego możemy znaleźć na rynku muzycznym nowe teledyski, klipy. Każdy wykonawca jest inny, jedni chcą skupić się na pokazaniu swojego doświadczenia, drudzy zaś pragną stworzyć tekst, który będzie dla każdego uniwersalny i wyjątkowy. Najbardziej znanymi raperami ówczesnych czasów są (m.in Tede, Łona, O.S.T.R, Quebonafide, Sokół, Pezet, Białas, Ten typ Mes). Każdy z nich na swój własny sposób pragnie przedstawić siebie oraz własne problemy, z którymi musieli się zmierzyć lub nadal muszą to zrobić. To również wyróżnia ich z innych wykonawców, ponieważ mieli problemy z alkoholem, prawem, narkotykami. To pokazuje, że rap naprawdę pozwala na przezwyciężenie losu i uzdrowienie ciała oraz duszy. To przyrząd, który leczy, jak nikt inny.

Jednak co z kobietami, czy one w ogóle nie istnieją w świecie rapu? Otóż nie… są przypadki, gdzie kobieta rapuje i robi to naprawdę doskonale. Jednak niestety większość kobiet staje się tłem teledysków mężczyzn, którzy są najczęściej zdradzeni przez nie. Za przykład polskich raperek można przywołać (WdoWa, Lilu, Ryfa Ri, GUOVA czy GONIX). Te artystki mogą pochwalić się naprawdę ciekawymi wykonami. A przeświadczenie, że dziewczyny nie powinny rapować powinno pójść w zapomnienie.

To, że wszystko się zmienia dookoła (także rap), nie powinno budzić w nas nic niepokojącego. Choć zaczęło się wszystko od napakowanych, czarnoskórych mężczyzn – to teraz każdy z nas może rapować – dając tym świadectwo swoich wydarzeń i spraw. To właśnie życie pisze historie oraz teksty do utworów raperów. Za to właśnie kochamy ich, że są autentyczni i blisko zwykłych ludzi. Wykonawcy nie mówią o odległych problemach, tematach, tylko o tym, co dzieje się tu i teraz. Trzeba to docenić, ponieważ nie wiadomo, co czeka nas za kilkanaście lat. Warto dlatego pozbyć się wszystkich stereotypów, dzięki czemu łatwiej zrozumiemy tekst, jak i potencjał słów, które słyszymy w tekstach rapowych.