Jednym na najbardziej pipularnych francuskich filmów jest komediodramat pt. “Nietykalni” w reżyserii Erica Toledano oraz Oliviera Nakache. Nic dziwnego, że krótko po francuskiej premierze film został okrzyknięty jako wydazrenie kulturalne 2011 roku oraz zyskał kilka nominacji do nagród, w tym do nagrody César 2012 aż w ośmiu kategoriach, m.in. za najlepszy film, reżysera i aktora. “Nietykalni” to nie tylko łzy wzruszenia, ale także masa śmiechu- bo jak tu się nie zaśmiać przy scenie, w której jeden z głównych bohaterów tańczy i wygłupia się do “Boogie Wonderland” funk’owego zespołu Earth, Wind & Fire?
Historia zaczyna się od organizacji castingu na rehabilitanta przez sparaliżowanego milionera- Philippe’a (François Cluzet) poruszającego się na wózku inwalidzkim, który chcąc czy nie chcąc wymaga całodobowej opieki. Na przesłuchaniu zjawia się Driss (Omar Sy)- wyluzowany, czarnoskóry chłopak, który niedawno wyszedł z więzienia, a jego życiorys nie jest zbyt interesujący. Znudzony fachowcami milioner zauważa w nim spontaniczność oraz bezpośredniość, dlatego też postanawia go zatrudnić.
Komediowy charakter filmu ukazuje codziene zmagania osób niepełnosprawnych z życiem, które nie jest usłane różami. Driss próbuje obudzić w Philippie radość i chęć do życia chociażby poprzez urozmaicone spędzanie czasu. Bohater pokazuje nam samego siebie przy zrywaniu sztywnych zasad Philippe’a.
Ukazanie w filmie dwóch zupełnie innych osobowośći skutkuje pozytywnie na obu bohaterów. Pozornie to dwie różne bajki… czy na pewno? Postać Driss’a zagrana przez Omara Sy jest zdegenerowanym chłopakiem mieszkającym w niezaciekawej części miasta, która po mimo bagażu złych doświadczeń potrefi cieszyć się teraźniejszością. Uśmiech na twarzy i poczucie humoru to jego charakterystyczne znaki rozpoznawcze. Z kolei Philippe jest poważnym, zniechęconym do życia bagaczem, który przez swój wypadek wycofał się z aktywnego trybu życia. Nie widzi on sensu wychodzenia z domu jednak pod wpływem Driss’a zmienia swoje postrzeganie świata. Obydwoje uzupełniają się nawzajem i zaprzyjaźnieją się ze sobą. Philippe zaczyna nowy etap w swoim życiu, a jego inwalidztwo nie staje się już przeszkodom do osiągnięcia nowych celów. Natomiast Driss dzięki opiece nad przyjacielem stał się bardziej odpowiedzialny, a także odkrywa w sobie talent malarski. Postanawia rówznież pomóc swojej matce w wychowaniu młodszego brata, który sprawia problemy wychowawcze. Nie chce żeby brat popełnił jego błędy.
Istotnym elementem “Nietykalnych” jest muzyka. Kompozycja Ludovico Einaudi odgrywają dużą część utworów w filmie, a w szczególności utwór “Fly”, który przewija się w wielu scenach tworząc niesamowity nastrój.
Ta autentyczna historia przyjaźni Philippe’a i Driss’a powinna być wzorem dla wielu z nas. Pokazuje ona, że w życiu nie zawsze jest tak jakbyśmy chcieli, ale trzeba cieszyć się z błahych rzeczy i rozmawiać z ludźmi, bo to relacje są podstawowym i niezwykle waznym elementem w życiu każdego człowieka. Film uświadamia nam, że żeby zmienić swoje życie trzeba wykonać ten pierwszy krok, który wiążęe się z odwagą i przełamaniem swoich przekonań i słabości.
