Relacje z dziadkami mogą być bardzo różne. Dla niektórych jest to tylko babcia i dziadek, z którymi rzadko się widują, nie utrzymują kontaktu albo nie znają ich zbyt dobrze. Jednak dla innych babcia czy dziadek są tak samo ważni jak bliscy członkowie rodziny (mama czy brat).
W takiej sytuacji śmierć jest bardzo bolesnym doświadczeniem i trudno się w tym wszystkim odnaleźć. Dlatego, że do tej pory twoimi problemami były głównie kwestie związane z ubiorem, przyjaciółmi czy szkołą. Nagle, okazuje się, że zostajesz wyrwany ze świata nastolatków przez śmierć kogoś z bliskiej rodziny. Wtedy świat stawia Cię przed zupełnie innymi zadaniami i emocjami. Co zatem robić?
Czas – tego potrzebujesz
Jeśli doświadczasz tak smutnego wydarzenia, to przede wszystkim musisz dać sobie czas i pozwolenie na smutek. A gdy słyszysz od znajomych, że powinnaś wziąć się w garść to ignoruj ich słowa. Bo być może oni jeszcze nie wiedzą, co ty czujesz w takiej sytuacji. Pozwól sobie na płacz w poduszkę. Nie musisz teraz tryskać humorem. Przeżywasz żałobę i cokolwiek będą mówili inni – masz do niej prawo!
Rozmowa z kimś bliskim
Jeżeli czujesz, że znajomi cię nie rozumieją, to nie mów im o swoich uczuciach. Zamiast tego, staraj się znaleźć kogoś, kto cię zrozumie, pocieszy i wesprze. Dzięki temu poczujesz, że masz wsparcie, co ma wielkie znaczenie. Pamiętaj, że taką osobą może być każdy np. dziadek, mama, kuzyn, wychowawczyni. Ważne jest tylko, żeby między wami pojawiła się więź zrozumienia.
Odwiedzanie zmarłej osoby
Po śmierci bliskiej osoby ulgę przyniesie ci odwiedzanie jej na cmentarzu. Kupienie kwiatów, wyczyszczenie nagrobka, chwila zadumy – poczujesz się bliżej babci czy dziadka. To jest zupełnie naturalne.
Pisanie listu
Czasem bardzo pomocne jest pisanie listów do osoby, która zmarła. Chociaż wiesz, że nigdy ich nie przeczyta, to przecież już samo ich pisanie będzie sprawiało ci ulgę. Poza tym masz prawo wierzyć, że ta jednak, bliska ci osoba jest przy tobie i ”czuje”, że się do niej zwracasz.
Jeśli już kilka miesięcy nie potrafisz cieszyć się z życia, to najwyższy czas coś z tym zrobić. Twoja babcia czy dziadek na pewno nigdy by tego nie chcieli, prawda?
Po dwóch, trzech miesiącach zacznij stopniowo kontrolować sytuację, czyli zacznij żyć normalnie, lecz bez tej jednej osoby. Nie miej przy tym wyrzutów sumienia! Jednak jeśli widzisz, że sobie z tym nie radzisz to z pewnością dobra poradnia psychologiczna Poznań ci pomoże i szybko poczujesz się lepiej. Zrób to dla siebie – przedłużający się smutek niczemu nie służy, a ty masz przecież przed sobą jeszcze całe piękne życie. I na pewno takiego chcieliby dla ciebie babcia lub dziadek.
Alicja Nowacka
Komentarze (