30.09.1659 r.

Drogi pamiętniku!

Dziś stała się wielka tragedia, której wspomnienie na zawsze utkwi w mojej pamięci. Statek, którym płynąłem razem z mymi towarzyszami, rozbił się u wybrzeży małej wyspy. Smutek ściska mi serce. Żaden z moich druhów nie przeżył. Zostałem sam pośród wysokich palm i piaszczystej plaży. Zostałem tu na śmierć! Gdybym tylko posłuchał ojca…

Trudno. Teraz już wszystko stracone. Muszę jakoś przetrwać. Pójdę przeszukać statek. Może znajdę jakąś broń, jedzenie? A może jeszcze ktoś ocalał?

.  .  .

Dziękuję Bogu, bo zapasy ze statku pozostały nietknięte przez wodę. Poza tym na łajbie skrył się pies – Skipper. To będzie chyba mój jedyny kompan w tej przygodzie.

05.06.1662 r.

Drogi pamiętniku!

Dawno nie pisałem. W sumie nie było o czym… Życie na wyspie jest spokojne, nic przełomowego się tu jeszcze nie stało. Aż do dziś…

Gdy wyruszyłem w głąb wyspy, by ją eksplorować, napotkałem grupę tubylców. Przeprowadzali jakieś pogańskie obrzędy, zabijając przy tym dwóch mężczyzn. Uznałem, że to musi się zakończyć, dlatego zastrzeliłem kilku z nich. Reszta uciekła. Pozostał tylko jeden z więźniów, którego bacznie obserwowałem. Okazał się bardzo sprytny – czując zagrożenie, kilka razy zabrał mi broń. Ale w końcu zrozumiał, że nie mam wobec niego złych zamiarów. Zostaliśmy przyjaciółmi. Jednak nadal nie umiałem się z nim porozumieć. W związku z tym nadałem mu imię Piętaszek.

Cieszę się, bo spotkałem człowieka, towarzysza. Z drugiej strony boję się, czy Piętaszek nie podetnie mi gardła, gdy będę spał. Muszę być ostrożny. Grunt, że samotne dni przeminęły…