Niedługo po bójce z chłopcem o to, kto jest lepszy, Akkie zaczęła mieć częste krwotoki z nosa i siniaki. Rodzice widząc jej problemy, udają się z nią do lekarza. Tam dziewczyna usłyszała wyrok „białaczka”. Jednak nastolatka nie poddaje się i wierzy, że pokona chorobę. Podczas nieobecności Akkie w szkole ,koledzy i koleżanki klasy wspierali ją i przynosili rysunki lub listy do szpitala. Dziewczynka czytała i zawieszała je nad swoim łóżkiem. Po jakimś czasie stan zdrowia nastolatki poprawił się i lekarz nawet pozwolił jej jechać na obóz z piłki nożnej. Na obozie wszyscy cieszyli się, że Akkie jest z nimi. Dziewczyna nawet w trakcie jednej z zabaw rozmawiała z Joepem. W ten sposób dowiedziała się o jego tajemnicy. Niestety niedługo po tym nastolatka poczuła się słabo i zemdlała. Przestraszeni rodzice zabrali ją do szpitala. Tam okazało się, że wystąpiły przerzuty choroby do mózgu. Akkie zrozumiała, że to koniec, bo nawet lekarz prowadzący zgolił swój wąs na znak, że już nie zdoła jej wyleczyć. Ale w tym czasie zbliżał się turniej piłkarski, w którym nastolatka miała brać udział. Jednak była ona bardzo słaba, więc koledzy z klasy wpadli na pomysł, aby specjalnie dla niej urządzić ten mecz na boisku szpitalnym. Chcieli, żeby Akkie mogła wszystko widzieć z okna. Nadszedł wreszcie ten dzień meczu, dziewczynka była szczęśliwa, że może to zobaczyć. Podczas oglądania Akkie nagle… słabnie i umiera. Nastolatka już nie dała rady dalej walczyć z rakiem. Był to szok, a potem cierpienie dla bliskich i przyjaciół. A szczególnie było to trudne dla Joepa, który się w niej zakochał. Wszyscy wiedzieli, że Akkie walczyła do końca i była pozytywną osobą.

Bardzo polecam ten film, ponieważ jest wzruszający i prawdziwy. Fabuła jest ciekawa i przedstawia takie wartości, jak miłość czy wiara. Myślę, że warto go obejrzeć i przeżyć tą wzruszającą historię.

Ala Nowacka kl. IIa