Pamiętam, gdy byłam mała i w poszukiwaniu kanału, na którym znalazłabym bajkę niejednokrotnie trafiałam przelotnie na emisję kolejnych odcinków „Friends”. Po obejrzeniu paru minut stwierdzałam, że to głupie i nudne. Minęło kilka lat, a ja sięgnęłam po serię z dużą rezerwą, mając w pamięci negatywne emocje. Jednak teraz nie ma drugiego serialu, do którego wracałabym tak chętnie…
Czy ktoś pamięta jeszcze losy Waltera White’a z „Breaking Bad”? Emisja tej serii zakończyła się w 2013 roku, jednak ja jeszcze miesiąc temu myślałam, że przez długi czas nic nie zdoła wykluczyć go z mojej czołówki ulubieńców. Za namową kilku znajomych zdecydowałam się w końcu obejrzeć gorąco polecany serial pt. „Narcos” i żałuję, że tak długo z tym zwlekałam. Za co tak bardzo można polubić historię o kolumbijskim baronie narkotykowym? Zapraszam do lektury.
W dzisiejszych czasach szukanie inspiracji to nic nowego – w końcu w Internecie pełno jest teraz motywatorów i „coachów”. Ale czy przypadkiem niektórzy nie zgubili się podczas poszukiwań? Do czego tak naprawdę jesteśmy inspirowani? Czy to natchnienie, o którym mówi teraz tyle osób, powinno się kończyć na chęci posiadania pięknej sylwetki lub stylizacji? Liczby prezentujące grono odbiorców takich osób mówią same za siebie. Ja jednak nie szukając inspiracji, znalazłam ją i to w kimś zaskakująco mi bliskim…
Dla wielu z nas media społecznościowe to już codzienność. Byłabym hipokrytką, gdybym nie przyznała, że sama w wolnej chwili nawet nie zauważam, kiedy sięgam po telefon i zaczynam przeglądać facebook-ową tablicę czy nowe posty na Instagramie. Wynika z tego, że jest to czynność mechaniczna, wykonywana z przyzwyczajenia. I nie miałabym na co narzekać, ponieważ wiem, że potrafię się obyć bez większości serwisów społecznościowych. Gdy jednak parę dni temu natrafiłam na kolejny post z cyklu „#boyfriend #couple #love” miarka się przebrała.
Brak życiowego celu, nudna, niesatysfakcjonująca i wyczerpująca praca, bezsenność, nieustanne i nieuzasadnione wydawanie pieniędzy na rzeczy kompletnie niepotrzebne. Z owymi problemami zmaga się główny bohater filmu pt. “Fight Club”. Nasuwa się pytanie: jak sobie z tym poradzić? Odpowiedź okazuje się być absolutnym zaskoczeniem…
Korzystając z chwili wolnego czasu zagrałam w pierwszy sezon gry „The Walking Dead”. Jest to przygodówka typu point-and-klick wydana przez „Telltale Games”, którzy mają już na swoim koncie m.in. „Back to the Future”, „Jurrasic Park”, „Tales from the Borderlands” czy „Game of Thrones”. Gra powstała na podstawie wielokrotnie nagradzanej serii komiksów stworzonej przez Roberta Kirkmana. Przygoda zaczyna się w momencie, gdy główny bohater – Lee Everett jest w drodze do więzienia, do którego nigdy nie dociera. Gracz wciela się w rolę mężczyzny, który dopuścił się zbrodni i musi odnaleźć się w nowym świecie, opanowanym przez apokalipsę zombie.
Jedne z naszych zajęć “dziennikarskich” z zaproszonymi gośćmi przerodziły się w zabawę. Naszą klasę odwiedzili ludzie przemili i twórczy – Animatorzy Kinga i Kamil Wierzbińscy. Pomimo studiów na różnych kierunkach i pracy zawodowej udało im się znaleźć wspólną pasję i zamienić ją w pracę przynoszącą radość. Korzystając z doświadczeń rodzinnych i sąsiedzkich wyspecjalizowali się w organizowaniu ciekawych i zajmujących zabaw dla dzieci. Obok opowieści o tym zajęciu mogliśmy też doświadczyć “na własnej skórze” ich pomysłów. Państwo Wierzbińscy pokazali nam, że praca to nie przykry obowiązek, ale też zabawa, radość, satysfakcja i wykorzystanie własnego talentu. A my – mimo wieku – chętnie wróciliśmy na moment do zabaw z dziecięcych lat.
Kto z nas nie zna albo przynajmniej nie słyszał o serialach trwających w nieskończoność? Nieustanne powtórki i kręcenie nowych odcinków, które z każdą minutą tracą sens. Po obejrzeniu prawie 6 sezonów (każdy liczy sobie aż 22 odcinki) do tej grupy mogę zaliczyć amerykański serial stworzony na podstawie serii powieści L. J. Smith – „Pamiętniki wampirów”.
Pisze bajki, uczy gotowania i ortografii, prowadzi warsztaty literackie, kulinarne, teatralne oraz plastyczne, dużo podróżuje, jeździ rowerem i uwielbia lody waniliowe. Jest kobietą przemiłą, kreatywną i nietuzinkową. Zapraszam do przeczytania wywiadu z Panią Joanną Krzyżanek.
